ΟΤΑΝ ΣΙΩΠΟΥΜΕ ΣΕ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΓΙΝΟΜΑΣΤΕ ΣΥΝΕΝΟΧΟΙ ΣΕ ΑΥΤΑ.

Αναδημοσίευση από το   eklogesprosotsani

Σε κάποια συζήτηση που είχα πρόσφατα ένας εκ των τοπικών αρχόντων προσπάθησε να αποποιηθεί των ευθυνών του για τα κακώς κείμενα στο Δήμο Προσοτσάνης

(Οικονομική Κακοδιαχείριση,
εκδίωξη μεγάλων επενδύσεων,
ψηφοθηρική νοοτροπία)
λέγοντας ότι άλλοι αποφάσισαν για αυτά.

Το εύλογο ερώτημα μου είναι ότι σε οποιαδήποτε απόφαση και οδηγηθεί ένα δημοτικό συμβούλιο φτάνει εκεί μετά από κάποια διαβούλευση στην οποία επικροτούνται ή αντικρούονται οι προτάσεις είτε της συμπολίτευσης είτε της αντιπολίτευσης.

Ο τρόπος όμως με τον οποίο αντικρούονται καθώς και η ένταση των ιδεών και φυσικά το αν συμφωνείς ή όχι με αυτά που ακούς είναι τα στοιχεία που θα διαμορφώσουν τις αποφάσεις ενός Δημάρχου.

Εάν δεν συμφωνούμε με αυτά που προτείνονται και παράλληλα σιωπούμε τότε πολύ απλά αποδεχόμαστε και οικειοποιούμαστε τις οποιεσδήποτε αποφάσεις.

Με το να σιωπούμε σε αποφάσεις που έδιωξαν μακριά επενδύσεις (όπως τα ΡΟΔΙΑ και οι Ανεμογεννήτριες) επενδύσεις που θα έδιναν ανάσα στην περιοχή της Προσοτσάνης και όχι μόνο, με το να μεταφέρουμε τις ευθύνες σε προηγούμενους και σε άλλους με γενικόλογα και αοριστίες δεν εξιλεώνει κανέναν αν και δεν δίνει άφεση αμαρτιών σε κανέναν.

Οι υποσχέσεις και η μεταμέλεια μερικών εκλεγμένων ή και διορισμένων αρχόντων ότι από το τούδε και στο εξής  

"ΘΑ"
 

λειτουργήσουν προς το συμφέρον του τόπου 

είναι μια απέλπιδα προσπάθεια 

για να μείνουν όρθιοι πάνω
στο άρμα της Εξουσίας
και της προσωπικής τους ανάδειξης
και οικονομικής ευρωστίας.